Onzekerheid. Het lijkt een meer en meer voorkomend fenomeen te worden? Laatst nog las Ik er een stukje over op Fetlife. Een slavin wilde absoluut perfect zijn voor het aanschijn van haar Meester. Begrijpelijk, Wij Meesters zijn soms héél veeleisend, maar datgene wat tussen hun oren blijkt te leven gaat echt naar het extreme toe .. ze willen voor zichzelf de absolute perfectie ... omdat ze er vanuitgaan dat dat een basisvereiste is ... ook al is dat helemaal niet haalbaar en verre van geëist.
Onzekerheid gaat een eigen leven leiden - het wordt een obsessie en bepaalt het leven op zich.
De hoeveelheid aan reacties op dat stukje tekst van andere slavinnen die bevestigde dat ze kampten met hetzelfde gevoel ... versterkten enkel Mijn gevoel.
Je ziet het ook meer en meer in de media verschijnen. Bekende Vlamingen (en vast ook Nederlanders) die zich tonen zoals ze zijn ... die trachten te weerleggen dat de oh zo skinny modellen, rolmodellen zijn. Maar het is ook diezelfde media die de aanleiding is voor het gebeuren. Zelfs de foto's van zeer bekende modellen worden in die mate gefotoshopped dat het onnatuurlijk wordt. Men zou meer curved body's moeten tonen.
Toegegeven ... Ik hou van een relatief skinny model bij een vrouw. Maar er lopen heel wat meisjes rond die binnen Mijn denkbeeld van imperfecte perfectie passen. En ook al hebben ze enkele zwangerschapsstriemen of vergelijkbare dingetjes die eigen zijn aan het leven ... dan nog kunnen ze perfect zijn voor Me. Trots zijn op wie ze zijn .. op wat ze zijn .. Liefde krijgen.
Ik wil die onzekerheid uit het leven bannen ... het irriteert meer dan dat het oplevert. Vooral wanneer die onzekerheid totaal ongegrond is ...
Dryade
